Nauwkeurig lezen

29 november – , door Ruud Harmsen.

Huishoudelijke mededelingen

Dit artikel gaat in op delen van een op zijn website verschenen stuk van Chris Klomp, de dato 24 november 2025. Dat artikel op zijn beurt ging over een strafzaak bij de Rechtbank te Amsterdam de dato 7 november 2025, tegen Max vdB., eerder ook wel aangeduid als ‘de fakkelman’, en latere Twitterdiscussie over het vonnis. Dat vonnis van 21 november is inmiddels gepubliceerd.

Een groot deel van de zitting is, met toestemming van de rechtbank, gefilmd door of onder regie van Jonathan Krijspijn, ook te zien op Youtube op zijn kanaal Krispijnpunt. Dit verslag bevat mede het pleidooi van de toenmalige advocaat van de verdachte, mr. Boriana Ivanov-Petkova (Боряна Петкова-Иванова) (*).

Eerder twitterde ik er al over (ook hier, hier en hier), en dat ga ik nu hier netter en zorgvuldiger uitwerken.

Bespreking

Hoe lang in de gevangenis?

Citaten uit het artikel van Chris Klomp:

“[...] veroordeeld tot twee maanden celstraf en een verstrekkend contactverbod. Hij riskeert nog eens zeven maanden cel extra als hij doorgaat.”

Verderop in het verhaal staat:

“Als Max op wat voor manier dan ook contact zoekt (dus ook online) levert hem dat per overtreding een week celstraf op, met een maximum van zes maanden. Max moet dus een maand de cel in en riskeert daarnaast nog eens zeven maanden achter de dikke deur als hij niet stopt met zijn strafbare gedrag.”

Het tweede citaat klopt (ik dacht eerst op Twitter van niet, maar toen was de rechterlijke uitspraak nog niet gepubliceerd), maar het eerste citaat is onzorgvuldig en dus fout. Want de veroordeling is twee maanden, waarvan één voorwaardelijk, en tot zes maanden bij overtreding voorwaarden. In de woorden van de rechtbank:

“Veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf van 2 (twee) maanden. Bepaalt dat een gedeelte, groot 1 (één) maand, van deze gevangenisstraf niet tenuit­voer­gelegd zal worden, tenzij later anders wordt bevolen.
   
Stelt daarbij een proeftijd van 2 (twee) jaar vast.
   
De tenuitvoerlegging kan worden bevolen als de veroordeelde zich voor het einde van de proeftijd schuldig maakt aan een strafbaar feit.
   
Legt op de maatregel dat veroordeelde op geen enkele wijze, direct of indirect, contact op zal nemen, zoeken of hebben met [benadeelde partij 1] , [benadeelde partij 2] en [benadeelde partij 3] .
   
Beveelt dat vervangende hechtenis zal worden toegepast voor het geval niet aan de maatregel wordt voldaan. De duur van deze vervangende hechtenis bedraagt 1 (één) week voor iedere keer dat niet aan de maatregel wordt voldaan, tot een maximum van 6 (zes) maanden.
   
Toepassing van de vervangende hechtenis heft de verplichtingen ingevolge de opgelegde maatregel niet op.
   
Omdat er ernstig rekening mee moet worden gehouden dat de verdachte zich opnieuw belastend zal gedragen jegens de hiervoor genoemde personen, beveelt de rechtbank, gelet op artikel 38v, vierde lid, van het Wetboek van Strafrecht, dat de opgelegde maatregel, dadelijk uitvoerbaar is.”

Deels vrijspraak?

En groot deel van het artikel van Chris Klomp heb ik net (29 nov) nogmaals doorgenomen. Ik kan het er over het algemeen wel mee eens zijn, dan wel het betreft zaken waarvan ik het fijne niet weet, zodat ik er geen oordeel over geef.

Zo ben ik dan aangeland bij de kopjes “Petkova” en “Toeteren”, waar te lezen staat:

“[...] de advocaat van Max, een zekere Boriana Ivanov Petkova van het kantoor Baumgarten in Den Haag, nogal fel van leer trok op sociale media.
   
Dat is overigens verder haar goed recht, maar wat ze allemaal zei en zegt is behoorlijk kwalijk.
   
Op X toeterde Petkova op de dag van de uitspraak twee dingen rond: ze stelt dat Max in de zaak rond [naam] volledig is vrijgesproken – en in mijn zaak deels – [...] (geknipte deel later) [...]
   
Twee keer fout.”

Nee, Chris Klomp, minstens één keer goed – namelijk over de vrijspraak, in twee gevallen. Want het staat namelijk letterlijk zo in de gerechtelijke uitspraak. Ik citeer, vanaf het eind van rubriek “4.3. Oordeel van de rechtbank”:
   
“De rechtbank spreekt verdachte dan ook vrij van het tenlastegelegde onder feit 1, derde gedachtestreepje en feit 2.”

In rubriek “5 Bewezenverklaring
   
De rechtbank acht niet bewezen hetgeen onder zaak A feit 2 ten laste is gelegd zodat verdachte daarvan dient te worden vrijgesproken.”
   
En in rubriek “11 Beslissing
   
Verklaart het onder zaak A feit 2 ten laste gelegde niet bewezen en spreekt ver­dachte daarvan vrij.”

Kwalijk?

De tweet van Boriana Petkova, waarnaar Chris Klomp niet verwees en wier tekst hij niet citeerde, maar parafraseerde, staat hier, en luidde, voor zover relevant voor dit punt:

“Kort draadje over de uitspraak in de zaak van @MaxBaptist92. Hij is vrijge­sproken van smaad jegens [naam] en van 1 van de drie tenlastegelegde uit­spraken van [naam].”

(“van [naam] moest zijn ‘tegen/over/jegens/m.b.t.’ [naam]. Tikfoutje, kan gebeuren.) Deze tweet is verder helemaal correct en komt overeen met wat de rechtbank in veel meer woorden schreef in het vonnis. Correct is niet “behoorlijk kwalijk”, en tweeten of twit­teren is niet rondtoeteren, zoals Chris Klomp schreef. Wat wel behoorlijk kwalijk is, is dat een rechtbank­journalist op deze ongefundeerde en unfaire manier in het openbaar een advocaat probeert onderuit te halen.

Smaad of smaadschrift?

Ik beschouw nu een heel lang citaat uit het artikel van Chris Klomp dat ik omwille van de leesbaarheid sterk inkort. Wie het helemaal wil lezen, zij dus verwezen naar zijn site.

“Eerst maar eens naar de ‘vrijspraak’. Wat hier speelt is dat Max op heel veel verschillende manieren zijn kwalijke uitingen heeft gedaan. In tekstberichten, in video’s en in Spaces. Voor smaadschrift is het vereist dat het Openbaar Minis­terie exact aangeeft hoe de uiting door de verdachte is gedaan. In geschrift (tekst) bijvoorbeeld of in een afbeelding (foto of video).”

[...] tot aan [...]

“In de zaak rond [naam] meent de rechtbank dat het alleen om video’s gaat in de tenlastelegging en dus dat er niet is voldaan aan alle bestanddelen (het ‘ten gehore brengen’ mist in de aanklacht).”

Helemaal waar, en in andere bewoordingen staat dit inderdaad in het vonnis. Alleen, het doet niets af aan de volledige vrijspraak. In het Nederlandse recht bestaat er niet zoals als ‘vrijspraak tussen aanhalingstekens’ (zoals ook @NDikkeboom het meende te moeten noemen (»‘vrijspraak’«), ook geen ‘vrijspraak, maar …’. Er is alleen vrijspraak, ontslag van alle rechtsvervolging, en veroordeling. Meer smaken zijn er niet – tenzij ik als niet-jurist iets over het hoofd zie.

Als er voor een tenlastegelegd feit volgens de rechter(s) geen wettig en overtuigend be­wijs is, dan volgt vrijspraak voor dat feit. Klaar.

En veroordelen op iets dat wel bewezen was, maar niet tenlastegelegd, dat mag kennelijk niet. Ik heb niet nagezocht in welk wetsartikel dat staat (ergens in het Wetboek van Strafvordering, denk ik), maar het is wel logisch. Want anders kreeg een verdachte geen eerlijk proces. Want die bereidde zich met zijn of haar advocaat voor op wat tenlaste­gelegd was. Als je dan opeens veroordeeld kan worden voor heel iets anders, of een beetje anders, dan kon je je daarop niet voorbereiden, zodat je verdediging niet goed kon zijn.

Smaadschrift?

Nog een citaat van Chris Klomp:

“In mijn geval slaat Boriana Petkova helemaal de plank mis, want het strafbare feit smaadschrift is bij mij door het OM uitgewerkt in drie gedachtestreepjes (dus drie verschillende uitingsvormen). Pas bij het derde streepje staan de door Max gemaakte video’s en daar zet de rechtbank een streep door in verband met de hiervoor geschetste vormfout.
   
Het wegvallen van dat ene streepje maakt echter bepaald geen vrijspraak voor het strafbare feit smaadschrift, Max is gewoon letterlijk veroordeeld voor dat strafbare feit (op basis van de andere streepjes).”

In rubriek 11 “11 Beslissing” staat inderdaad:
“Het bewezen verklaarde levert op:
ten aanzien van zaak A feit 1, zaak B primair:
telkens smaadschrift, meermalen gepleegd ”

Dat is feit 1 sec, zonder onderscheid in gedachtestreepjes. Maar je moet dat natuurlijk koppelen aan wat vlak erboven staat:
“Verklaart bewezen dat verdachte het ten laste gelegde heeft begaan zoals hier­voor in rubriek 5 is vermeld.
   
Verklaart niet bewezen hetgeen aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij. ”

En in rubriek 5 staan bij Zaak A, Feit 1 twee gedachtestreepjes, en niet dat derde, nadat in rubriek 4.3 uitgebreid was beargumenteerd wat wel en niet bewezen verklaard is en waarom.

Dus Max is veroordeeld voor die twee gedachtestreepjes, en vrijgesproken van het derde. Niet Boriana Petkova slaat hier de plank helemaal mis, maar Chris Klomp. En ik vind het abject en infaam – om deze beroemde woorden van de vroegere steradvocaat Bram Moszkowicz maar eens van stal te halen – om op deze manier te proberen een advocaat omlaag te halen.

Nog twee tweets: Boriana, Chris, deelcitaat:

“Ik weet niet hoe je bij dat deels vrijgesproken bij mij komt. Dat is niet zo.”

Het staat letterlijk in het vonnis, Chris, zoals ik hoger uitgebreid citeerde. Nauwkeurig lezen. Belangrijk voor zowel journalisten, advocaten, officieren van justitie, als voor rechters. De meesten daarvan doen dat ook meestal.

Kindermisbruik

Pedo = pedofiel

Ik behandel dit punt in een andere volgorde dan Chris Klomp, namelijk chronologisch, en ik ga daarom eerst naar het pleidooi van mevrouw meester Boriana Petkova. Dat is hier vanaf 39:25 te zien en te horen. Ik noteer vanaf 49:21:

“Aangever [naam] heeft zich legendarisch gemaakt met de woorden «Kinderen neuken maakt je nog geen pedo». Hij legt dan ook sinds jaar en dag op sociale media uit, dat pedo voor pedofiel staat, en dat een pedofiel niet per definitie ook een pedoseksueel is. Aangever [naam] heeft dan ook herhaaldelijk gezegd dat iemand pedo mag zijn, zoals iemand homoseksueel mag zijn of autistisch, [...]”

Ik sla een klein stukje over en citeer verder bij 49:59:

“Hieruit kan ik opmaken dat in elk geval volgens aangever [naam] het woord ‘pedo’ staat voor een pedofiel, iemand die een seksuele voorkeur heeft voor kinderen. Terecht stelt aangever [naam] dat indien ‘pedo’ inderdaad staat voor een pedofiel, het niet strafbaar is om pedofiel te zijn, dit in tegenstelling tot de wel strafbare pedoseksueel.”

Chris Klomp schreef in zijn artikel hierover:

“Het wordt allemaal nog vreemder en hypocrieter als je je bedenkt dat het Petkova zelf was die twee weken geleden de rechtbank voorhield dat Max zich helemaal niet schuldig heeft gemaakt aan smaad, omdat Klomp immers heeft gezegd dat kindermisbruikers niet automatisch pedofiel zijn.
   
Het door Max aangehaalde verwijt pedofiel kan dan ook volgens de raadsvrouw helemaal niet slaan op kindermisbruikers en dus heeft Max de aangevers niet neergezet als kindermisbruikers.
   
Bent u er nog?”

Het is helemaal niet vreemd of hypocriet van Boriana Petkova dat ze in haar pleidooi uitgaat van een andere betekenis van de aantijging “pedo” dan in haar latere uitleg van het vonnis van de rechtbank. Andere situatie, andere context, andere uitgangspunten. Volkomen normaal en correct.

Taal is ambigu

Vrijwel alle woorden in elke natuurlijke mensentaal hebben meer dan één betekenis. In kleine woordenboeken valt dat niet zo op, omdat daar slechts een selectie in kan staan. Maar in de dikkere woordenboeken heeft bijna elk woord wel vier of vijf betekenissen, en sommige wel 15 of 20. Elke zin van pak ’m beet een tiental woorden kan dus in theorie miljoenen dingen betekenen. Maar mensen hebben daar geen moeite mee – en LLMs (Large Language Models) tegenwoordig ook steeds minder – parallelle processen in de hersenen weten ogenschijnlijk moeiteloos en razendsnel uit de context de juiste beteke­nis van elk woord eruit te pikken, waardoor meestal in een flits duidelijk is wat de hele zin beoogt uit te drukken.

Alleen in discussies vergeten mensen vreemd genoeg vaak dat ze dat vermogen hebben, en dat taal zo in elkaar zit: de een hanteert de ene betekenis, de ander een andere, ze zien dat van elkaar niet in, en ze blijven tegenover elkaar staan en worden het nooit eens. Dat terwijl ze in werkelijkheid vaak allebei gelijk hebben.

Verdedigt Chris Klomp kindermisbruik? Nee!

Nog even over die, door Boriana Petkova “legendarisch” genoemde stelling van Chris Klomp, “Kinderen 'neuken' maakt je nog geen pedo.”

De grove woordkeus in de tweet van 19 december 2018 kwam niet oorspronkelijk van Chris Klomp, want hij reageerde op een tweet van iemand anders.

Chris Klomp heeft op zijn site meerdere keren uitleg gegeven: op 27 december 2018 (het artikel staat ook hier), en nog eens op 3 augustus 2019.

Sommige mijns inziens domme mensen maken uit de stelling van Chris Klomp op dat hij kindermisbruik verdedigt, of dat zelfs goedkeurt. Dat is voor mij – en naar ik hoop voor ieder weldenkend mens – overduidelijk niet het geval. Een theorie van mij om te verklaren hoe mensen bij hun misverstand komen, is dat ze redeneren: pedo is slecht, Chris zegt: niet pedo, dus niet slecht. Dus: hij keurt seksueel kindermisbruik goed. Grote onzin natuurlijk.

Wat is juridisch smaad?

Terug naar het door Chris Klomp als vreemd en hypocriet beoordeelde pleidooi van Boriana Petkova: haar interpretatie ‘pedo = pedofiel’, ondersteund door de stelling van Chris Klomp, maakte deel uit een groter betoog (luister voor en na het door mij hoger geciteerde gedeelte). Zij legt uit dat een uiting volgens artikel 261 lid 1 van het Wetboek van Strafrecht alleen smaad is door de “telastlegging van een bepaald feit”, en dat volgens de jurisprudentie zo’n feit een concrete gedraging moet vertegenwoordigen, niet een eigenschap van de persoon. Als ‘pedo’ pedofiel betekent, is dat een eigenschap, geen gedraging. Dus geen smaad, hoogstens belediging, en dat was (bij de meeste punten van de aanklacht) niet ten laste gelegd.

Een plausibele redenering, lijkt mij. Dat de rechtbank een andere lijn volgde, doet daar niet aan af.

In het kader van het wel eens gehoorde verwijt “How can I make this about me?” tussendoor nog even dit: op 8 november 2007 was ik aanwezig bij het smaadproces tegen Maurice de Hond (een van de weinige keren dat ik een rechtszaal van binnenuit zag) (de uitspraak van 22 november staat hier; zie ook dit overzicht). Ik dacht dus al 18 jaar te weten en begrijpen wat smaad is, en ook laster en belediging. En toch leerde ik dat over ‘eigenschap versus concrete gedraging’ pas nu in 2025, uit het pleidooi van mr. Petkova. Zo zie je maar weer. Ken uw beperkingen.

Pedo = pedoseksueel

Een verder verwijt van Chris Klomp aan het adres van de advocate Boriana Petkova (in zijn artikel maakte hij dat eerder dan het zojuist besproken verwijt):

“Op X toeterde Petkova op de dag van de uitspraak twee dingen rond: ze stelt dat Max in de zaak rond [naam] volledig is vrijgesproken – en in mijn zaak deels – en ze oreerde dat de rechtbank vast heeft gesteld dat kinderen misbruiken je wel een pedo maakt.”

[...]

“Maar dan het echt kwalijke.
   
Op de een of andere wijze wil Petkova naast haar juridische bijstand ook nog even haar gram halen op mij. En dat doet ze door te stellen dat de rechtbank in het vonnis stelt dat pedofielen wel degelijk kinderen misbruiken, een verwijzing naar mijn bekende uitspraak ‘kinderen neuken maakt je nog geen pedo’ (hier de uitleg).
   
Hier gaat Petkova wel heel kwalijk de mist in, want dat zeggen de rechters dus helemaal niet. Op geen enkele manier. [...]”

We gaan even naar Twitter – of X zoals het tegenwoordig schijnt te heten, maar daar doe ik niet aan mee – om te zien wat mr. Petkova hierover nou precies schreef. Ik citeer graag letterlijk, Chris Klomp parafraseert liever, wat altijd het risico van strawmen oplevert. Haar draad begon hier, en specifieker hier schreef ze:

“[...] Één ding is wel duidelijk- volgens de rechtbank staat pedo voor iemand die niet van kinderen kan afblijven. Kinderen neuken maakt je dus in elk geval wel een pedo.”

Merk op dat mr. Petkova beide keren het woord “pedo” gebruikte, niet ‘pedofiel’ en dus letterlijk niet stelde “dat pedofielen wel degelijk kinderen misbruiken”, zoals Chris Klomp schreef. Ook hier weer het belang van letterlijk citeren, liever dan uit het hoofd parafraseren met kans op foute weergave.

Nog op 6 december 2025 meende ik dat de formulering van Boriana Petkova hier niet helemaal juist was. Want inderdaad interpreteerde de rechtbank de aantijging ‘pedo’ als ‘pedoseksueel’, iemand die niet van kleine kinderen kan afblijven, het verwijt dus van concrete gedragingen, dat daarom juridisch smaad kan opleveren. Maar dat betekent omgekeerd nog niet dat iedereen die niet van kinderen kan afblijven, of afblijft, ook pedoseksueel of pedofiel is. En dat was Chris Klomps punt, op basis van zijn jarenlange ervaring in de rechtszalen, en van wetenschappelijk onderzoek.

Inmiddels zie ik in dat je de redenering van de rechtbank ook zo kunt interpreteren als dat de aantijging “pedo” in het maatschappelijk verkeer begrepen wordt als “kinder­misbruiker”, los van of het motief daarvoor pedofilie is of iets anders. Dat laatste komt, hoe vreemd het misschien ook lijkt, vaak voor.

Bij die interpretatie is de formulering in de tweet van Boriana Petkova helemaal correct. In beide gevallen zijn de kwalificaties van Chris Klomp, “het echt kwalijke”, “nog even haar gram halen op mij”, en “Hier gaat Petkova wel heel kwalijk de mist in”, objectief gezien toch echt onterecht en ook grievend.

Professionele afstand

Wie hier zijn gram haalt, is Chris Klomp. Hij is emotioneel te nauw bij de zaak betrokken, had er daarom beter niet over kunnen schrijven, zoals hij ook van plan was. Maar hij deed het toch. Hij mag Boriana Petkova niet, ook omdat hij bepaalde opvattingen over maat­schappelijke vraagstukken niet met haar deelt. Ik heb me daar verder niet in verdiept, maar ik deel ze waarschijnlijk ook niet. Toch vind ik dat je dat moet kunnen scheiden, of in elk geval moet proberen het te scheiden, van persoonlijke anti- of sympathieën.

De rechtbank

Voor de volledigheid: wat schreven de rechters hier nu over? In rubriek “4.3. Oordeel van de rechtbank van het vonnis lees ik:

“De rechtbank stelt verder vast dat verdachte in de periode van 4 maart tot en met 26 mei 2025 [benadeelde partij 1] diverse keren ‘pedo’ heeft genoemd. [...] De rechtbank begrijpt dit verwijt zo dat aangevers wordt verweten dat zij niet van (kleine) kinderen kunnen afblijven. Daarmee is sprake van een gedraging1.”

Die voetnoot 1 luidt (hyperlinks door mij toegevoegd):
“Zie ook HR 5 juli 2011, ECLI:NL:HR:2011:BQ2009 en HR 13 maart 2018, ECLI:NL:HR:2018:331.”.

In dit laatste arrest verwijst de Hoge Raad nog naar een eerder arrest, van 29 september 2009.

Als ik het goed begrijp herhaalt en bevestigt de Hoge Raad in het arrest van 13 maart 2018 de argumentatie van het Gerechtshof, en verwerpen de raadsheren de voorgestelde cas­satiemiddelen. In het vonnis van 21 november 2025 baseren de rechters daarop de inter­pretatie van de aantijging “pedo” als pedoseksueel, als ‘kan niet van (kleine) kinderen afblijven’, wat een concrete gedraging oplevert, niet een eigenschap, waardoor smaad bewezen kan worden verklaard, niet slechts belediging (artikel 266 lid 1 Sr).

Jurisprudentie

Chris Klomp stelde in zijn artikel:

“Petkova had zich dit verweer kunnen besparen als ze drie minuten van haar tijd had weten te spenderen aan jurisprudentie op dit vlak.”

Een onterecht verwijt. Boriana Petkova had die tijd – en waarschijnlijk wel meer dan drie minuten – wel degelijk aan jurisprudentie besteed, zoals te horen in haar pleidooi vanaf 50:41 en 52:01, en te zien in haar tweets van 21 november 2025, ik citeer:

“[...] Verder is het jammer dat de rechtbank anders heeft beslist dan in identieke zaken van Hof Arnhem-Leeuwarden en de [naam]-zaak. [...]”

Ik heb die vonnissen niet opgezocht. Voor wie ze lezen wil: enige zelfwerkzaamheid mag van de geïnteresseerde lezer verwacht worden.

Conclusie

Nog een tweet van Chris Klomp, over verdachte Max:

“Zijn voormalige advocaat @BorianaPetkova vond het nuttig om op X het vonnis vals te framen.”

Dat deed ze niet. Afgezien van één mogelijk discutabele formulering legde ze het vonnis correct uit.

Chris Klomp in zijn artikel:

“Het is zeker niet mijn intentie om mevrouw Petkova hier af te branden. Maar je moet als serieuze advocate jezelf wel afvragen of je eigen doorleefde complot­wereld niet je werk in de weg gaat zitten. Of je jezelf niet te veel weet te vereenzelvigen met je cliënt.”

Ik heb zoiets nergens waargenomen. Wat ik zag was dat ze met juridische redeneringen opkwam voor haar cliënt. Dat is precies wat een advocaat hoort te doen.

“Geloof het of niet, maar dat is verboden volgens het tuchtrecht van de advocatuur.”

Bestaat er eigenlijk ook tuchtrecht voor de journalistiek? Ik denk het wel, maar ik meen ergens gelezen te hebben dat Chris Klomp zich daar een keer bij verstek heeft laten veroordelen (wat hij procespartijen altijd afraadt en verwijt), en dat hij dat tuchtrecht sindsdien niet meer erkent. (Toch maar even opgezocht: het gaat om zelfregulering van de beroepsgroep, door de Raad voor de Journalistiek, en de Conclusie in kwestie staat hier.)

“Los van dat tuchtrecht vind ik het abject en infaam als je op sociale media je volgers willens en wetens een loer draait, door een vonnis verkeerd uit te leggen en daarmee de slachtoffers in een zaak ook nog eens voor lul probeert te zetten.”

Boriana Petkova legde het vonnis niet verkeerd uit, draaide niemand een loer en zette niemand voor lul. En ik vind het abject en infaam dat een rechtbankjournalist in een partijdig, niet-objectief, ongefundeerd stuk vol met onterechte verwijten een advocaat zat af te branden, die gewoon haar werk deed.

Ik was en ben het met de artikelen van Chris Klomp vaak wel eens, en dat twitter ik dan ook hardop. Maar dit stuk was een dieptepunt in zijn oeuvre, een smet op zijn blazoen. Echt jammer. En zo onnodig.

Opmerking:
De advocate is van Bulgaarse afkomst, daarom vermeld ik haar naam mede in Cyrillisch schrift. Dat is niet nodig, en ook niet erg relevant, maar het is al jaren sitebreed beleid bij mij om namen die oorspronkelijk in een ander schrift dan het Latijnse zijn, ook zo te noemen, met een translitteratie erbij in Latijnse letters. In dit geval is die translitteratie uiteraard zoals zij zelf haar naam voert in Nederland.

Andere voorbeelden van dit naambeleid op mijn site vindt u hier (hé, nee, daar heb ik het juist níét gedaan, zie ik nu!), hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, zoek Cyrillisch, zoek Grieks.

Copyright © 2025 van R. Harmsen. Alle rechten voorbehouden, all rights reserved. Dit uiteraard met uitzondering van de vele citaten, herkenbaar aan de “aanhalingstekens”, het lettertype, en de achtergrondkleuren.